Durf jij te vragen?

In mijn laatste bericht, had ik het over het overlijden van Wilco en nog steeds komen daar reacties binnen, ook van Wilco’s familie;  hoe moeilijk moet dit voor hen zijn.

Het gemis is hetzelfde, maar toch is het anders dan wanneer je iemand kwijt raakt door ziekte of een ongeluk. Bij zelfmoord ga je je toch afvragen of jij  iets had kunnen doen. Ik wel, ten minste. Er waren zoveel mensen bij Wilco’s afscheid, meer dan 200 en veel van die mensen hielden van hem, maar niemand had dit volgens mij  zien aankomen.

Wilco was iemand die graag anderen hielp, maar anderen niet tot last kon zijn. Ik weet nog dat ik hem in Arnhem een keer naar de dokter en rechtstreeks door naar het ziekenhuis heb gesleept, toen hij dacht keelontsteking te hebben, maar uiteindelijk een abces in zijn keel bleek te hebben, waardoor hij bijna stikte en amper meer kon praten.

Later maakten we daar nog wel grapjes over omdat het natuurlijk net onder een wedstrijd van het Nederlands elftal op het WK-voetbal was, waar we met een groepje gezellig naar zaten te kijken.

En wat ik zeker weet, is dat veel van Wilco’s vrienden en familie hem graag hadden geholpen, als ze het maar hadden geweten. Daar moest ik ook aan denken toen ik een  paar dagen geleden kwam via Twitter terecht kwam op de website “Durf te vragen“.

Kon Wilco ons nog maar vragen..  Maar durf ik te vragen, durf jij te vragen? We leven tegenwoordig in zo’n indivualistische wereld, waar iedereen zijn/haar eigen weg gaat, op eigen benen wil staan en druk, druk, druk is en vergeten misschien dat dingen samen vaak beter gaan.

24 december 2009     Dagelijks en Persoonlijk     Trackback-URL     reageer

5 reakties

  1. 1 Ruben:

    zou het die individualisme zijn?
    ik snap de ieder voor zich houding niet en vind het moeilijk.na ja, zo maar een gedachte.
    dikke knuffel

  2. 1 reekje:

    Beatrix had het er ook over, en zij gaf de moderne technologie op als oorzaak, maar ik heb ooit ergens gelezen dat er iemand in problemen was geweest en dat toen de mensen van het forum waar die persoon actief was juist voor die persoon in actie kwamen.
    Maar die persoon was zelf ook heel actief voor leden van dat forum.

    Dat was misschien een uitzondering
    maar het is ook de geest van deze tijd, mensen zijn inderdaad erg op zich zelf, en als je niet zint dan ontvrienden ze je.
    Maar ik heb enkele vrienden via de telefoon en het internet die behoorlijk hecht zijn

    groetjes van reekje

  3. 1 pablo:

    Je lost eenzaamheid en verdriet om het leven niet op met een opbeurend woord. Je kunt wel je zintuigen open hebben staan om waar te nemen wanneer iemand verloren lijkt te leven. Maar de kracht om relaties aan te gaan, te hopen op de liefde en de verbondenheid te zoeken, die kun je iemand niet geven. Die fundamentele machteloosheid is het moeilijkst te dragen voor partners en ouders van mensen die het niet meer zien. Het enige wat we kunnen doen is niet wegkijken als het moeilijk is, als het niet leuk is maar zwaar en wanhopig. Ons af en toe opofferen en een schouder om iemand heen slaan en ons onvermogen als vriend en als hulp onder ogen te zien en ons toch niet afkeren van de pijnlijke situatie.

    Als vader van een ernstig lichamelijk gehandicapt kind vind ik dat het meest tragische van deze tijd, dat alles leuk moet zijn en dat het niet zo makkelijke uit beeld geduwd wordt. Met sociaal isolement als gevolg voor de not so happy.

    Van de techniek zie ik vooral de voordelen al wordt naar mijn idee, bereikbaarheid en meedeelzaamheid vaak verward met betrokkenheid. Je kunt jezelf niet al te zeer spreiden zonder oppervlakkig te worden, tenminste zo is het voor mij.

  4. 1 reekje:

    Hoewel ik weet dat er aan techniek ook nadelen zitten, oa bigbroder, zie ik zeker de voordelen.
    Voor mensen met een handicap is het handig om altijd hulp te kunnen oproepen, of even wat te kunnen vragen aan je begelijder.
    Dit berichtje type ik overgens met de tmobile g1, dit is een heelhandig ding voor een persoon met autisme, je kan er je hele tijdschemma in zette, zowel je vaste als losse afspraken. Alleen dingen die je niet wil dat de overhijd weet kan je er niet inzetten, want het is wel kloud computering en bigbroder kijkt mee.maar daar kan je rekening mee houden, als je veel fantazie hebt eb dat heb ik
    Maar dat dde jeud van tegenwoordig tr pas en e onpas belt, dat is misbruik, gewoon bellen wanneer het nodig is, en je bundel in de gaten houden, dat je daar niet overheen gaat, ander heb je met nog eennadeel te maken hoge kosten.
    Dus als je er verstandig enmet fantazie mee omgaat kan techniek een hulp zijn zelfs om iema d te troosten, als je niet naar die persoon toe kan kan je hem of haar bellen of mailen en dan vertroostende woorden spreken, zelfs daar is de telefoon of de mail bruikbaar voor. Want is het niet leuk om een vertroostend smsje van een vriend of vamiellie lid te kjrijgen

    Ik ben nog niet zo handig met het toesenbordje van de g1 vandaar dat ik geen hoodletters heb gebruikt in deze post

    Groetjes en veel sterkte van reekje

  5. 1 anneke buis:

    reekje ik ben erg blij met je reactie,ik heb erg geprobeerd contact met wilco te krijgen,hij kwam veel bij ons.Maar hij steeds maar dat het goed ging,hij wou ons denk ik geen verdriet doen.we waren erg aan elkaar gehecht.Ik denk dat ik te dicht bij hem stond,en hem ergens heb belet de stap eerder te doen.Ik heb aardig rust met zijn dood,maar heb zoveel moeite met zijn tijd daarvoor,en mis hem zo verschrikkelijk.Ik heb geen rot gevoel”heb ik te weinig gedaan.Ik vind alle berichten erg fijn om te lezen,we hebben daar veel steun aan.

  6. RSS RSS feed voor reakties op dit bericht.

Plaats een reaktie

Reaktie

Jij

 


Lees meer:

«
»


© Kletskous
Creative Commons License
Op dit werk is een Creative Commons Licentie van toepassing.
(Op foto''s en andere non-tekstbestanden zit copyright van de respectievelijke eigenaars)