Een herhaling van een blogje uit 2009, maar er is eigenlijk niks veranderd toch?

Op de website van Trouw las ik vandaag een toch wel eng verhaal van Jeroen van Velzen en Caroline Tax, voorzitter en dagelijks bestuurslid communicatie van het CDJA (de jongerenorganisatie van het CDA) over het belang van een duidelijke Europese Identiteit. Die Europese Identiteit moeten wij volgens deze CDJA-ers ontlenen aan onze Joods-Christelijke wortels.

Pardon? Joods-Christelijk?? Waarom hoor ik dat de laatste tijd zo vaak? Een groot deel van onze geschiedenis zijn de Joden in Europa door de Christenen onderdrukt en vervolgd. Max Pam, zelf Joods zegt hierover op zijn website o.a. het volgende:

“De samentrekking joods-christelijk is recent. Negentien lange eeuwen zijn de Joden in Europa voornamelijk als een wezensvreemd element beschouwd. In De arische mythe schetst de historicus Léon Poliakov een christendom dat systematisch heeft aangezet tot antisemitisme. Ook Loe de Jong laat er geen twijfel over bestaan dat de jodenvervolgingen in nazi-Duitsland slechts mogelijk zijn geweest, omdat het christendom een voedingsbodem heeft gelegd voor een zeer virulent antisemitisme. Dat betekent uiteraard niet dat alle christenen antisemieten waren, maar het gaat om de onderstroom.

In 2009 zal het vijfhonderd jaar geleden zijn dat Calvijn is geboren. Ik ben benieuwd hoe op de Calvijn-scholen in Nederland het joods-christelijke fundament van onze samenleving zal worden gevierd. Calvijn sprak namelijk uitsluitend negatief over Joden.”

Die Joods-Christelijke traditie is dus een mythe die ons wordt voorgespiegeld. Maar waarom? Zoeken de Christenen nu een nieuwe vriend in de Joden en een nieuwe vijand in de Moslims?

En hoet zit het dan met een Christelijke traditie? Die is er natuurlijk wel, maar in het stuk in Trouw eigenen deze Christenen zich ook maar even een aantal waarden toe, zoals solidariteit, vrijheid, gelijkwaardigheid,  gerechtigheid en democratie. Deze waarden komen notabene uit heel andere tradities, namelijk de Verlichting  het humanisme en het socialisme en zelfs nog van de oude Grieken.

Ik weet dus niet waar deze CDJA-ers op school hebben gezeten, maar het is zeker dat ze daar andere geschiedenislessen hebben gevolgd dan ik. Wel vraag ik me nu af hoe het gesteld is met de kwaliteit van de rest van het Christelijk onderwijs, maar daar moet Plasterk dan maar eens een onderzoek naar instellen.