Dood in Mexico
In Mexico doen ze heel anders met dood dan hier. De dood is daar dan ook niet het einde maar een nieuw begin. Ik was een keer op reis daar en kwam terecht in een erg heet stadje, Palenque. Onderweg, lopende vanaf het hotel naar het centrum kwamen we langs een gebouwtje waar allemaal mensen voor zaten, aan tafels. Ze zwaaiden enthousiast naar ons en tussen hen in stond een doodskist.
Toen wij ’s avonds terug kwamen lopen zaten ze daar nog. Ze waren nu nog een stuk vrolijker en zwaaiden en riepig uitbundig, zongen en maakten muziek. Je zou bijna aanschuiven.
De volgende dag werden wij vroeg wakker in het hotel door veel kabaal. Er kwam een enorme rouwstoet voorbij met allemaal muziek en blije mensen en het lijk op een kar er gezellig middenin.
En ieder jaar, op 2 november, de dag van de doden, komen ze terug bij hun geliefden en dan nemen ze alles mee wat deze lekker vond en dat zetten ze dan op zijn/haar graf. Wat er overblijft maken ze zelf op..