Al een aantal keren heb ik op het punt gestaan om me aan te melden voor Second Life. Voor wie het niet weet, Second Life is een virtuele wereld wat bedoelt is als een soort afspiegeling van de echte wereld. Deze wereld wordt gebouwd door de leden en je kunt er dan ook bijvoorbeeld virtuele grond kopen en daarop gebouwen bouwen. De twijfel was er omdat ik niet veel heb met virtuele spelletjes, maar eigenlijk toch ook bang was dat ik Second Life juist wel leuk zou vinden en mijn eerste leven al genoeg tijd kost.. Omdat de nieuwsgierigheid bij mij uiteindelijk bijna altijd overwint, mocht ik gisteren van mijzelf een dagje “spelen” op Second Life. Nieuwsgierig was ik vooral naar de netwerkmogelijkheden en naar wat er daar zakelijk mogelijk is. Steeds meer grote bedrijven vertonen zich namelijk in de wereld van Second Life.

Nadat je je hebt aangemeld en een naam hebt gekozen, moet je een zogenaamde avatar kiezen (een poppetje of een zogenaamde virtuele persoonlijkheid). Deze kun je dan vervolgens aanpassen door bijvoorbeeld de kleur en vorm van je kleding aan te passen of je postuur, je haar, schoenen en zelfs je make up. Natuurlijk wilde ik er niet al te standaard bijlopen, dus daar was ik eerst al een uurtje mee zoet. Overigens kennelijk wel met resultaaat want de eerste virtuele persoonlijkheid die ik tegen kwam, toevallig ook een Nederlandse, merkte op dat ik er flitsend uit zag. Zelf liep ze er bij als een soort OlgaLowina en naar eigen zeggen als haar moeder, dus kon ik haar meteen adviseren hoe ze alles kon veranderen.

De eerste tijd kom je dan in een soort van testomgeving terecht waar je alles kunt leren over Second Life. Er is een demo omgeving, er zijn tutorials en je kunt er gratis dingen krijgen, zoals bijvoorbeeld ander haar, meubels, huizen en zelfs een UFO. Ook kreeg ik ergens 2 x een zogenaamde Linden $, het virtuele geld waar je in Second Life mee kunt kopen en betalen en wat ook inwisselbaar is voor echt geld. Verder zijn er medewerkers van Second Life aanwezig, waar je met vragen terecht kunt.

In de testomgeving leer je hoe je rond moet lopen en bijvoorbeeld auto moet rijden. Al je spullen komen terecht in je inventaris. Ik heb alles maar aangenomen, want je weet maar nooit…

Als je de testomgeving wilt verlaten wordt er gewaarschuwd dat je later niet meer terug kunt. Eenmaal in de “echte” wereld van Second Life moet je het dus kennelijk maar zelf uitzoeken. Al met al heb ik wel een paar uur in de testomgeving rondgezworven voordat ik die sprong gemaakt heb.

Eenmaal aangekomen, begreep ik eerst totaal niet waar ik naar toe moest en wat ik moest doen. Ik deed dus maar wat en kwam overal en nergens terecht, zoals in huizen, kastelen, steden en jungles met watervallen. Wat mij opviel was dat ik er vaak geen mens tegenkwam en dat veel huizen dicht waren of verlaten . Al met al maakte het nog al een desolate indruk. Meerdere keren kukelde ik in zee en ik ben zelfs een paar keer uit wanhoop uit een soort van vliegtuig gesprongen, waarmee je kunt laten transporteren, maar wat dan plotseling dienst weigerde. . Een keer kwam ik daarbij terecht in een nachtclub, waar ik geacht werd de eenzame bardame te tippen en een keer werd mij, in wat wel een SM kelder leek, door de vrouw des huizes, op niet al te vriendelijke wijze, verzocht het pand te verlaten. Zal wel zijn omdat ik nog maar een luizige 2 $ linden dollar te besteden had of er misschien niet kinky genoeg uitzag.

Op een gegeven moment kreeg ik door dat je op de wereldkaart kon zien wat de popularie lokaties waren. Dit waren meestal sexclubs, casino’s en het naakstrand. Ook een soort danceparty in Amsterdam was erg in trek. Al met al kwam het op mij allemaal erg leeg over. Geen moment had ik het idee dat ik er wat te zoeken had. Wel vond ik nog een aantal groepen die voor mij misschien wel interessant kunnen zijn, zoals o.a. over open source en jawel: Marketingfacts. Ik heb me er bij een paar aangemeld maar daarna gebeurde er eigenlijk ook niks dus hoe en of dat werkt, kan ik dus nog niet zeggen.

Het aanmelden bij Second Life is trouwens gratis maar voor de meeste acties zit je al vrij snel vast aan een betaalde account. Ik heb dat niet gedaan ook omdat ik de veiligheid van Second Life niet zo vertrouw. De database is al een aantal keren gekraakt en dan heb je toch liever niet dat daar je creditcard gegevens in staan.

Mijn voorlopige conclusie is in ieder geval dat Second Life misschien leuk kan zijn als je van gokken houdt of op zoek bent naar erotiek maar verder voegt het naar mijn idee nog weinig toe. Of het nog een vervolg krijgt? Ach misschien, op een andere lege zondagmiddag?