Vandaag heb ik voor het eerst de film 2001 – a Space Oddysey in de bioscoop gezien. 50 jaar nadat de film verschenen is. Ik was toen zes. We liepen daarna terug en midden op de Lijnbaan zat een vrouw; mager, grijs, haar,  hoofd in haar handen. Ruben (mijn man) wees me op haar en zei: “Kijk daar zit er eentje voor jou” en ik keek en zei,: oh nee, laten we er maar met een boog omheen lopen. Ik was nog half onder de indruk van de film, had de avond eerder ook al aan een dakloze gedoneerd en wou naar huis.

Toen we verder liepen kwamen er 2 politiemannen te fiets aan en ik zei, die zullen haar toch wel helpen? Nee, zei Ruben en ze fietsten inderdaad door..

Nu is het nacht en kan ik er niet van slapen. Ik zie haar daar nog zitten en ik had op zijn minst kunnen vragen: Gaat het mevrouw of zoiets?. Woon zelf nog maar een paar jaar  in Rotterdam en het valt me op dat hier veel daklozen zijn, zelfs oudere vrouwen. Vraag me af hoe dat moet zijn:

Dakloos als 50+-vrouw in Nederland