Verslag vakantie juni 2019 – Zweden – Baltische Staten – Deel 4

Na Tallinn gingen we door naar Pärnu. We stonden op een camping aan de rivier met vrijwel alleen campers en alleenstaande mannen in auto’s  zoals wij (caddy’s). Wij waren de enigen met een tentje. Het was een heel benauwde dag en ja hoor ’s avonds ging het weer goed los. Urenlang onweer en stortregen.

Na 1 nacht gingen we door naar Letland. We vonden een camping (Juras Dzeni) in de baai van Riga. Onze tent konden we vrijwel direct aan zee opzetten, onder bomen, bij kampvuurplekplekken. picknickbanken en vlak bij een winkel en een restaurant. Genoeg douches en wc’s en een open keuken.

Ruben vond de uitvinding van het herentoilet zelfs geniaal.

 

 

 

 

 

 

Toen we aankwamen was het er nog heel rustig, maar overdag kwamen er ook veel dagjesmensen en later in het weekend ook meer kampeerders.

Het ging er gemoedelijk aan toe. Iedere avond kwam de “manager” langs om het campinggeld te innen met zijn geldtasje. Hij vertelde dat het een familiebedrijf was en dat ze er van rust hielden. “We don’t like music”, zei hij. Pinnen kon niet en het kostte € 12,– per nacht.

Toen we vroegen hoe het kwam dat het zo rustig was zei die dat het pas sinds 2 jaar mooi weer was daar. Daarvoor regende en waaide het er altijd. ’s Nachts was et er inderdaad ook best koud en door de harde wind waaiden er ook wel eens wat tenten weg.

Maar wij vonden het een soort van paradijs en zijn er 3 nachten blijven hangen. Het was ook mooi weer, dus lekker in zee gezwommen. De laatste avond kwam onze buurvrouw nog even buurten. Zij kwam uit Berlijn en deed eigenlijk dezelfde reis als wij, maar dan in omgekeerde richting.

Daarna verder langs de kust richting Riga. Die weg is prima, tweebaans maar dat is genoeg want het is er heerlijk rustig.

Toen we in Riga kwamen was het al laat in de middag en we hadden geen zin meer om een camping te zoeken en de tent op te zetten, dus maar een hotel. Vanaf daar met de bus de stad in.

De volgende dag alweer verder naar Litouwen. Het plan was eerst om nog naar Vilnius te gaan, maar toen we nog eens goed keken hoe ver dat was, besloten we toch maar om wat meer westelijk te blijven in de buurt van de grens naar Polen.

We kwamen terecht bij een stadje aan een meer met als bonus ’s avonds luchtballonnen.

 

 

 

 

De volgende dag stopten we net voor de grens met Wit-Rusland nog even bij Grūtas Park een soort van satirisch concentratiekamp -park waar grote standbeelden staan van Stalin, Lenin en andere communistische leiders.  Er was ook een museum bij over de strijd van Litouwen, waarbij heel veel Litouwers gedood zijn.

We zijn terug gesjeesd door Polen en nog een tussenstop gemaakt in Berlijn. Daar kregen we voor de eerste x (nou..) serieus wat gedoe wat uiteindelijk nergens over ging, maar ja, ik stoof een Kneipe binnen en Ruben liep door. Het eerste wat ik zag waren asbakken op de bar. Nou, dat had ik in nog geen 1 land waar we doorheen waren gereisd meegemaakt. Daarna zag ik dat er alleen maar mannen waren, maar er ging nog geen licht branden. In mijn stamkroeg in een dorp in Fryslan  zaten ook vaak alleen maar mannen. Met veel moeite lukte het me om de aandacht van de barkeeper te trekken en iets te bestellen, maar de man naast mij aan de bar zei dat dat normaal was omdat die barkeeper nu eenmaal verschrikkelijk lui was.

Veel andere mannen keken inmiddels wat bozig in mijn richting, dus voelde ik me al wat ongemakkelijk, maar gelukkig kwam Ruben terug en met nog wat meer moeite had hij uiteindelijk ook iets te drinken.

We spraken af, na 1 drankje weg te gaan, maar ik wou nog even naar de wc en vroeg waar die was. Mijn barbuurman zei dat ik dan de sleutel van de barkeeper moest vragen. Ik geloofde hem niet, maar hij riep de barkeeper erbij. Die reageerde nogal heftig. Sie bekommt die Schlussel nicht. Op de vraag van de barbuurman: Aber wo muss Sie denn pinkelen, zei die: “In die Herren wc”.

Nou, ik dacht inmiddels het zal allemaal wel; ik ga naar die wc. Daar aangekomen moest ik eerst langs 3 pisbakken, gelukkig onbezet en er was een plee met een deur. Geregeld.

We wilden afrekenen, en weg maar toen begon er een man tegen me te schreeuwen: “Dies is’t eine homokneipe und Sie mussen das respektieren”. Ik zei in mijn beste Duits dat ik dat heus wohl respektiere, aber das ich nur jetzt etwas trinken will.

Toen keken ze nog bozer. Ruben zei dat het beter was om weg te gaan en dat leek mij inmiddels ook wel.

Tot zover dit reisverslag. Nu zijn we weer thuis.

16 juli 2019     Dagelijks en Persoonlijk     Trackback-URL     reageer

Plaats een reaktie

Reaktie

Jij

 


Lees meer:

«
»


© Kletskous
Creative Commons License
Op dit werk is een Creative Commons Licentie van toepassing.
(Op foto''s en andere non-tekstbestanden zit copyright van de respectievelijke eigenaars)