Er was eens een land;

Het land heette Nederland.

Veel mensen hadden een huis, een goed betaalde baan en geen problemen.

Bij de parlementsverkiezingen mochten ze 1 x in de 4 jaar stemmen en dan stemden ze op de VVD – de partij Voor Vrijheid en Democratie.

en 2 tot 3 x per jaar, gingen ze op vakantie.

Maar veel andere mensen verdienden niet genoeg om hun rekeningen te betalen, ook niet als ze een voltijdse baan hadden.

Daarom gaf de overheid hen automatisch geld voor de kosten die zij bijvoorbeeld maakten aan kinderopvang en zorgverzekeringen.

Na een jaar of wat, beweerde de overheid ineens dat die mensen dat automatische geld ten onrechte hadden gekregen en bestempelde hen als fraudeurs.

De overheid ging op fraudejacht en vorderde al dat geld terug, niet netto, maar bruto  en wel onmiddellijk!

Veel mensen wisten niet wat hen overkwam, waren zich van geen kwaad bewust en konden het geld niet terug betalen. Ze trokken aan de bel bij de belastingdienst met vragen, maar die was hun dossier kwijt en dat moesten ze dan zelf maar opsturen. Zelfs als ze dat konden en deden, raakte de belastingdienst dat vaak weer kwijt. Dan volgden boetes en incassokosten.

Lang verhaal, kort: Die mensen raakten hun baan kwijt,hun relatie, hun kinderen, hun huis, hun hele leven.

Het was niet zo dat niemand dit zag gebeuren. Sterker nog, bij de top van de Belastingdienst wisten ze al dat minstens 20% van de slachtoffers onterecht werd aangepakt Het beleid was: “bij twijfel afwijzen”. Ambtenaren spraken van “Afpakjesdag”.

Dat ging meer dan 10 jaar zo door, maar er kraaide geen haan naar, behalve wat Tweede Kamer leden van de SP, zoals Renske Leijten en Pieter Omtzigt van het CDA. De mensen die 2 tot 3 x per jaar op vakantie gingen, hoorden er niks over en bleven dus maar VVD stemmen. De mensen die in de shit zaten, geloofden al niet meer in Nederland en stemden überhaupt niet meer, en dus werd de VVD maar groter en groter.

Ondertussen betaalden multinationals in VVD-Nederland amper, tot geen belasting. Voor hen was Nederland een belastingparadijs geworden en dat kostte de Staat miljarden. Miljarden die hadden kunnen worden gebruikt voor sociale woningbouw, gratis studeren, goed onderwijs, goed openbaar vervoer, goede rechtsbescherming  en eventueel een basisinkomen.

Miljarden die hadden kunnen worden gebruikt om de toeslagenouders te compenseren en dat leed een beetje te verzachten. Maar daar kiest de VVD niet voor. In tegendeel, door het VVD-beleid worden de rijken steeds rijker en hoe dat komt:

Karl Marx (1818-1883) heeft deze vraag beantwoord in zijn magnum opus Das Kapital en het postuum verschenen Theorieën van de meerwaarde. De rijken worden steeds rijker omdat ze goederen, bedrijven, copyrights en vastgoed bezitten – en u niet.

Of zoals Sander Heijne en Hendrik Noten in hun recente bestseller Fantoomgroei zeggen:

‘Bedrijfswinsten zijn sinds de jaren tachtig geëxplodeerd, maar werkenden zagen de economische groei nauwelijks terug in hun portemonnee.’ En waarom zien werkenden dat niet terug in hun portemonnee, laat staan dat ze zichzelf terugzien in de Quote 500? Omdat arbeid alleen maar meer en meer wordt belast en de btw alleen maar omhooggaat. Werken voor geld in loondienst is voor de dommen.

Einde Hoofdstuk 1 – Nederland Horror- en Sprookjesland

Bronnen:

Quote Waarom de rijken steeds rijker worden 

Nederland belastingparadijs

Nederland liep 27 miljard aan dividendbelasting mis