How to change your mind – documentaire-serie op Netflix over psychedelica

Op Netflix kwam ik zowaar een interessante docu-serie over psychedelica tegen. Het heet “How to change your mind” en richt zich vooral op mogelijk nuttige effecten en toepassingen van psychedelica. Dit o.a. aan de hand van experimenten met toepassingen in de psychiatrie, verslavingszorg etc. De docu is gebaseerd op het gelijknamige (bestseller)boek van Michael Pollan , die ook de presentator is van de documentaire. Nu 2 delen gezien: 1 over lsd, 2 over paddo’s en de laatste twee gaan over MDMA en Mescaline.

Het eerste deel gaat in op de ontstaansgeschiedenis van lsd en de eerste veelbelovende experimenten, waar helaas een eind aan kwam toen Nixon het middel verbood omdat hij aan zag komen, dat het middel bepaald niet bijdroeg aan de motivatie voor deelname van jonge soldaten aan zijn bloederige Vietnam-oorlog. Beetje kort door de bocht, maar daar komt het wel op neer.

Daarna werd lsd gedemoniseerd. Gebruikers zouden massaal doordraaien, van daken springen of erger, dus na een tijdje durfde vrijwel niemand het meer aan. De propaganda deed zijn werk.

Deel twee gaat dus over paddo’s, o.a. over het eeuwenoude gebruik ervan in inheemse stammen in Mexico, hoe dat zich uiteindelijk uitbreidde naar het Westen en de gevolgen daarvan. Dit deel gaat ook in op het verhaal van een man met een compulsieve dwangstoornis, die daar via een wetenschappelijk begeleide paddo-sessie vanaf gekomen lijkt te zijn.

Maar ook paddo’s eindigden op de verboden Amerikaanse lijst en daardoor is ook daarnaar nog steeds weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan. Wel is vastgesteld aan de hand van wetenschappelijke vragenlijsten, dat gebruikers vaak dezelfde soort ervaringen hebben.

Toch best jammer allemaal, ook omdat ik niet het idee heb dat de middelen die tegenwoordig in de psychiatrie worden voorgeschreven, bijster effectief zijn en vaak ook nog sterk verslavend zijn. Dat laatste kan in ieder geval niet gezegd worden van lsd en paddo’s en daarom is het hoopvol is dat er de laatste tijd van een kentering sprake lijkt en er weer wat meer ruimte komt. Deze docu en het boek helpen daar vast bij en hopelijk gooien het verdienmodel van de farmaceuten, religies en/of de politiek nu geen roet in het eten.

Benieuwd iig naar de laatste twee delen.

Netflix: How to change your mind

 

 

26 juli 2022     Drugs, Piratenpartij, Politiek, Vrij en Open     reageer

Review: “Ze weten alles van je” – docu-drama over de verdwijning van Arjen Kamphuis

arjen kamphuisVandaag, 29 juni verscheen op Videoland een nieuw docu-drama over de verdwijning van cybersecurity specialist en hacktivist Arjen Kamphuis. Ik kende Arjen vanuit de vrije-software wereld en heb ook aantal weken een heel interessante cursus bij hem gevolgd voor ambassadeurs van vrije- en opensource software. De vraag wat er met hem gebeurd kan zijn houdt mij dan ook nog steeds bezig.

Arjen verdween in 2018 in Noorwegen; de uiteindelijke conclusie van de Noorse politie is dat hij verdronken moet zijn, tijdens een Kayak-tocht in een fjord, maar zijn lichaam is nooit gevonden en er zijn nog steeds veel vragen rondom zijn verdwijning.

Arjen was een fervent en bevlogen voorstander van open source software. Hij zette zich in om de overheid te bewegen van de gesloten software ,van destijds vooral Microsoft naar vrije- en opensource software en was o.a. aanjager van de aangenomen, maar helaas nooit fatsoenlijk uitgevoerde motie Vendrik. Ook zette hij zich in voor de journalistiek. Hij leerde journalisten over (het belang van) encryptie en vrije software, omdat je niet kunt weten of- en wat voor achterdeurtjes er zitten in gesloten software en je daarmee niet je bronnen kunt beschermen Zo raakte hij ook betrokken bij Wikileaks. Arjen bezocht Julian Assange meerdere malen toen die vast zat in de Ecuadoraanse ambassade in Londen.

In de documentaire komen een aantal vrienden van Arjen aan het woord, o.a. Ancilla van der Leest, privacy-activist en voormalig lijsttrekker van de Piratenpartij en onderzoeksjournalist Sanne Terlingen. Er wordt o.a. gesteld dat vooral de Wikileaks-onthullingen over de CIA, genaamd #Vault7 veel kwaad bloed hebben gezet bij de Amerikaanse inlichtingendiensten. Het was voormalig  CIA baas Mark Pompeo die daarna opriep tot het ontvoeren en vermoorden van Julian Assange, terwijl die ondergedoken zat in de ambassade. Ook kwamen alle betrokkenen bij Wikileaks onder verscherpt toezicht. wat wil zeggen dat hun communicatie en hun bewegingen zo veel mogelijk werden gevolgd en hun leven extreem moeilijk werd gemaakt.

Een voorbeeld daarvan is Jacob Appelbaum,  die ook aan het woord komt in de documentaire. Appelbaum was als ontwikkelaar betrokken bij het Tor-project, open source software die gericht is op het anoniem kunnen zijn op internet, zodat het ook voor inlichtingendiensten onmogelijk is om mensen te volgen. Appelbaum raakte ook betrokken bij Wikileaks en op een gegeven moment werd ook hij, net als voorheen Julian Assange beschuldigd van seksueel misbruik en verkrachting. Deze beschuldigingen leiden tot enorme ruzies en een scheuring in de hackerscommunity. De ene helft geloofde er niks van en de andere helft ging erin mee. In de docu uit Ancilla van der Leest haar sterke twijfel over deze beschuldigingen en ik sluit me daarbij aan. Ook de beschuldigingen aan het adres van Assange zijn nooit tot een aanklacht gekomen. De vrouwen die hem in eerste instantie beschuldigden hebben zelfs nooit aangifte gedaan. Wel leidden deze verdachtmakingen en de jarenlange nasleep ervan tot een enorme terugval in de steun voor Assange en Wikileaks.

De docu is te zien op Videoland; ik heb er zelf maar even een abonnement voor genomen; een goede samenvatting staat hier in dit NRC-artikel: https://www.nrc.nl/nieuws/2022/06/29/hoe-verdween-arjen-kamphuis-a4134987 of https://archive.ph/OC3Xb

Wat mij vooral opviel was dat Annie Machon, de partner van Arjen Kamphuis niet in docu werd genoemd, noch aan het woord kwam. Zij woonde samen met Arjen in Duitsland en ze was voorheen actief bij en ook klokkenluidster van de Britse geheime dienst #M15.

Wat ik ook nog niet wist is dat Arjen zijn telefoon aangestraald heeft in Fauske, alwaar een basis van de Noorse geheime dienst, ism de NSA gevestigd is.

Kortom, ook na deze docu blijft de vraag:

Waar is Arjen Kamphuis?

Forum voor Democratie wil eigen scholen – wat moeten we daar nu weer mee?

De politieke partij van Thierry Baudet wil eigen scholen oprichten, zogenaamde Renaissance scholen. Veel mensen vinden dat een krankzinnig idee, maar helaas valt er onder de huidige wetgeving weinig tegen te doen.

In onze Grondwet is in artikel 23 vastgelegd dat er naast openbaar-, bijzonder onderwijs is en dat beide recht hebben op gelijke financiering van staatswege. Dit artikel is na een langdurige en harde strijd tot stand gekomen.en is uniek voor Nederland. Vandaar dat er nu veel scholen zijn die gelieerd zijn aan de geloven van christelijke politieke partijen, zoals het CDA, de ChristenUnie en de SGP. Dit is in Nederland al zo ingeburgerd dat vrijwel niemand zich er meer om bekommerd. Pas toen er islamitische scholen opdoken werd het weer wat een dingetje.

Toch is het raar, want waarom zou op scholen de religie moeten worden onderwezen, die ouders aanhangen? Religie is geen wetenschap, er is geen enkel bewijs dat er een god bestaat, laat staan dat er één juiste religie bestaat. Als ouders hun kroost hun geloof willen bijbrengen kunnen ze dat prima in hun vrije tijd doen, door ze verhalen te vertellen en ze mee te nemen naar hun kerken, moskeeën, tempels etc.

Zelf ging ik tot mijn zesde naar een neutrale, gemengde kleuterschool; daarna werden we gescheiden in een openbare en christelijke basisschool en van vrienden, werden we vrijwel meteen gezworen vijanden. We scholden elkaar uit, bekogelden elkaar met rozenbottel appels, sneeuwballen, vochten en  en erger. Belachelijk natuurlijk, want we wisten niet eens waar het over ging, maar leerden wel dat de ander niet deugde en niet te vertrouwen was.

Kortom, laat kinderen lekker vrij en open hun eigen mening vormen, vertel ze over wetenschap, religie, politiek maar indoctrineer ze op school niet met de beperkte blik van ouders.

Om dit tegen te realiseren moet artikel 23 uit de Grondwet.Maar voor een Grondwetswijziging moeten beide Kamers tweemaal akkoord gaan met een wijziging: in de eerste lezing met een “gewone” meerderheid (>50%), in de tweede lezing na de verkiezing van een nieuwe Tweede Kamer met een 2/3 meerderheid. Geen sinecure dus, maar het is wel de hoogste tijd om te stoppen met deze gekkigheid.

 

 

27 april 2022     Politiek, Vrij en Open     reageer

Geert Wilders is geschorst van Twitter en nu is de NOS overstuur

Twitter heeft het account van Geert Wilders opgeschort. Hij kan voorlopig niks meer tweeten en is in beroep gegaan.

Twitter schorst dagelijks allerhande accounts, dus wat dat betreft niks nieuws.

Toch riep Dominique van der Heyde, chef van de politieke redactie bij de NOS vandaag:

“Twitter, dit kan echt niet. Geert Wilders mag niet geschorst worden op twitter.”

Deze kreet roept bij mij veel vragen op en een paar ervan heb ik op twitter gesteld:

Wilders geschorst van twitter

Mijn reactie:

“Waarom vraag je dat dan? En je zegt: “Twitter, dit kan echt niet. Geert Wilders mag niet geschorst worden op twitter.” Ik lees daaruit dat dat nooit mag, ongeacht wat hij tweet en voor wie zou dat dan nog meer gelden? Alleen voor volksvertegenwoordigers of..? Twitter is een commercieel bedrijf, met eigen voorwaarden. Moet er dan een wet komen die de platforms verplicht om bepaalde accounts vrij te stellen van al hun regels en zo ja, welke accounts dan? Alleen die van volksvertegenwoordigers, journalisten, bestuurders, kunstenaars en?”

Daar kwam verder geen reactie meer op van de politiek redacteur, maar op social media bestaat er nu eenmaal geen vrijheid van meningsuiting. Die platformen maken hun eigen voorwaarden en ze worden bovendien vaak gedwongen door o.a. overheden en bedrijven om uitingen te verwijderen en mensen uit te sluiten.

Als de NOS wil dat politici en eventueel anderen hun mening altijd vrij kunnen uiten, zie ik eigenlijk geen andere optie dan dat ze zelf voor een platform zorgt, waarop die mensen dat kunnen. Technisch en financieel is dat goed te doen; er zijn genoeg open source oplossingen. Ik weet alleen niet of er veel volgers op af komen.

Maar misschien denken jullie heel anders over vrije meningsuiting op de socials? Ik hoor het graag in de reacties.

Boekresensie: VN-expert Nils Melzer schrijft boek over Julian Assange: “Journalisten, dit gaat over u”

Ik kwam onderstaande recensie van het boek over Julian Assange, geschreven door de VN-mensenrechtenrapporteur Nils Melzer tegen op De Wereld Morgen en deze plaats ik deze hier graag door, in de hoop dat ook Nederlandse journalisten deze handdoek nu een keer oppakken en recht doen aan Julian Assange en Wikileaks. Het is nooit te laat om terug te komen van dwalingen die geleid hebben tot alle negativiteit en onrecht waarmee Assange ook in de Nederlands media de afgelopen 11-12 jaar is bejegend.

Boekrecensie door journalist  Lode Vanoost van de wereldmorgen.be

Nils Melzer in Genève in 2017, toen hij nog weigerde de zaak van Assange te onderzoeken. Foto: UN Geneva/CC BY-SA 2:0

VN-expert schrijft volledig dossier over Julian Assange: “Journalisten, dit gaat over u”

Nils Melzer, VN-Speciaal Rapporteur over Foltering, weigerde tot 2019 Julian Assange te bezoeken. Hij was helemaal mee met de versie van de media, tot hij even ging kijken, de rapporten begon te lezen en Assange bezocht. Drie jaar later schreef hij ‘The Trial of Julian Assange – A Story of Persecution’, een dringende oproep aan alle journalisten. “Wat met Assange gebeurt, gaat u allen aan”.

Nils Melzer is een gerenommeerd academicus geschoold in internationaal recht, professor aan de University of Glasgow en aan de Geneva Academy of International Humanitarian Law. Hij publiceerde meerdere boeken over zijn expertise.

Sinds 2016 is hij VN-Speciaal Rapporteur over Foltering, wat hem het mandaat geeft klachten van personen en organisaties over folterpraktijken in alle VN-Lidstaten te onderzoeken en er over te rapporteren aan de VN. VN-Lidstaten zijn verplicht hem te assisteren voor zijn onderzoeken.

Een Zwitser die ook Zweeds spreekt …

De Zwitser Nils Melzer is zoon van een Zwitserse vader en een Zweedse moeder, vandaar zijn Zweedse voornaam. Dit laatste familiedetail zou hem in 2019 brengen tot iets wat hij drie jaar eerder niet eens zou overwogen hebben. Hij had meerdere jaren de vraag afgewezen van de advocaten van Julian Assange om zijn zaak te onderzoeken. Zij stelden dat zijn vervolging politiek was en dat de manier waarop hij werd gevangen gehouden neerkwam op foltering.

Hij geloofde er niets van. Groot-Brittannië en Zweden zijn solide democratieën, waar folterpraktijken volgens Melzer niet bestaan. Bovendien was Melzer helemaal mee met de versie in de media dat Assange alleen maar poogde te ontsnappen aan een veroordeling voor verkrachting van twee Zweedse vrouwen.

In het voorjaar van 2019 werd hij voor de zoveelste maal aangesproken en besloot hij om er vanaf te raken Julian Assange eenmaal te bezoeken in Belmarsh Prison in Londen. Alvorens de zaak te laten voor wat ze was zou hij tevens de tijd nemen om rapporten en documenten van het Zweedse gerecht door te nemen.

Het toeval wilde immers dat hij vloeiend Zweeds spreekt, geen evidentie voor een Zwitsers academicus, expert in internationaal recht. Wat hij las verbijsterde hem. Dit was misbruik van rechtsprocedures om iemand zonder grond voor een beschuldiging vast te houden.

Drie jaar later, na talrijke bezoeken aan Assange en gesprekken met zijn advocaten, tientallen brieven aan Britse, Zweedse, Australische (Assange is Australiër), Ecuadoraanse en Amerikaanse overheden later, zag hij geen andere uitweg meer en deed hij wat hij nog nooit met een ander onderzoek had gedaan: hij schreef het hele dossier neer in een boek.

Dit is het volledige dossier

Wie tot nu de bomen door het bos niet zag en geen tijd/zin had om alle details over Julian Assange te verzamelen heeft de oplossing kant en klaar bij de hand. Wie The Trial of Julian

Assange – A Story of Persecution leest, is volledig geïnformeerd over zijn zaak tot en met de meest recente gebeurtenissen van januari 2022.

Elke journalist die nu nog claimt geen tijd te hebben om zich in zijn zaak te verdiepen heeft niet langer een excuus. Het staat er allemaal in. Een paar uur leestijd met viltstift in de hand volstaan, journalistiek basiswerk.

Van de Zweedse onderzoeksrechter die hem in Zweden meermaals weigert te ondervragen, tot hij naar Groot-Brittannië vertrekt en dan doodleuk een aanhoudingsbevel schrijft “omdat hij aan het gerecht wil ontsnappen” tot de omstandigheden waarin het hem in Belmarsh Prison onmogelijk wordt gemaakt zijn verdediging voor te bereiden en het proces over zijn uitlevering te volgen.

Met welke bedoeling? Voor Nils Melzer is er geen twijfel over: elk verhoor zal leiden tot afsluiten van de zaak zonder gevolg. Door hem niet te verhoren terwijl hij nog in Zweden is kan ze deze zaak blijven rekken – wat uitstekend gelukt is. Het boek eindigt net voor de meest recente uitspraak van het Brits Hooggerechtshof.

Melzer vat zijn boek zo samen: “Hoewel de misdaden en het arbitraire gedrag van alle betrokken overheden in toenemende mate flagrant en duidelijk werden over de voorbije tien jaar is de ware dimensie van zijn zaak bijna volledig genegeerd door andere regeringen, door de grote media en door de publieke opinie.”

“Integendeel, het officiële narratief werd gehoorzaam geïnternaliseerd, herhaald en voortgezet: Assange de verkrachter, de hacker, de spion en laffe narcissist, die het bloed van onschuldige mensen aan zijn handen heeft en eindelijk voor het gerecht verschijnt. Ook hier, net als in het verhaal van de nieuwe kleren van de keizer moest er iemand langskomen, een frisse en objectieve kijk op dit alles werpen en de betovering doorbreken: “Kijk, de keizer is naakt”. Dit, beste lezer, is de bedoeling van dit boek.”

Dit boek is voor DeWereldMorgen.be over de hele lijn een bevestiging van alle artikels die in het dossier over Julian Assange werden gepubliceerd. U, lezers, hoeft dit echter niet zomaar als een bewijs te aanvaarden. Lees dit boek en oordeel zelf. Voorlopig is er nog geen Nederlandstalige vertaling van het boek. Voor journalisten die hun taak ernstig nemen kan dit Engelstalig boek echter geen hinderpaal zijn.

Geen saaie wetenschappelijke tekst

Nils Melzer is reeds tientallen jaren beslagen in Engels als zijn voornaamste werktaal. Hij liet zich bijstaan door Duits literatuurwetenschapper Oliver Kobold om een vlot lezend verhaal te schrijven, dat zijn internationaal-rechtelijke jargon omzette naar een vlot leesbare tekst, waarna uitgeverij Verso de hele tekst nogmaals liet nalezen door een Britse redacteur.

Het eerste hoofdstuk vat de relevantie van WikiLeaks samen, ontmaskert de hypocrisie en de leugens die vooral door journalisten van The Guardian werden verspreid, nadat een lid van de eigen redactie in een boek de wachtwoorden van de WikiLeaks-bestanden had gepubliceerd. Volgens de krant – daarin nog steeds ruim gevolgd door zowat alle buitenlandse media – was het Assange die dat had gedaan.

De centrale kracht van dit boek is echter de analyse die Melzer maakt van alle betrokken documenten van het Zweedse gerecht, niet zozeer de communicatie met het Britse gerecht – die op zich al zeer ontnuchterend is in de manier waarop de politieke motivering achter de procedures wordt besproken – maar vooral de interne Zweedse rapporten, verslagen, verhoren, nota’s, vergaderingen die Melzer in het Zweeds las. Dit was vanaf dag één een politiek gestuurde operatie tegen Assange omwille van wat hij deed met WikiLeaks en niets anders.

Een tweede medialeugen is de bewering dat WikiLeaks en Assange door hun revelaties mensenlevens in gevaar zouden hebben gebracht. Na de Britse procesgang kan de Amerikaanse overheid nog steeds niet één geval noemen van een persoon die door de onthullingen in gevaar zou zijn gekomen.

“Dit systemisch falen roept vragen op over waarheid, misleiding en zelf-misleiding, over onze eigen lethargie en passieve medeverantwoordelijkheid. Het is geen toeval dat dit boek begint met mijn eigen moeilijkheden om mijn persoonlijke vooringenomenheid te overstijgen.”

Het probleem is niet dat we de waarheid niet kennen, maar dat we die niet willen kennen. Het probleem is dat wij de machtigen, tegen beter weten in, toelaten om het recht te overtreden en dat we hen niet ter verantwoording roepen, noch wettelijk noch politiek, maar hen loven als grote leiders en hen zelfs eren met Nobelprijzen.”

Dat de media een positieve rol kunnen spelen wordt voor het ogenblik getoond in de manier waarop solidariteit met de Oekraïense vluchtelingen wordt gesteund en onderbouwd, mét resultaat. Een gerichte campagne om Assange vrij te krijgen kan wel degelijk lukken, eerst en vooral door de publieke opinie in te lichten over wat in hun naam door hun overheden wordt gedaan. Daarnaast is het essentieel dat individuele journalisten gaan beseffen dat dit over henzelf gaat.

Het volstaat dat een beperkt aantal journalisten de professionele journalistieke reflex zouden opbrengen om dezelfde bemerking te maken als Nils Melzer: “Ok, ik denk dat ik nog altijd juist zit over Assange, maar laat ik dit even nader bekijken.”

Meer hoeft niet, lees dit boek, beste collega’s, en trek zelf je conclusies.

Licentie: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/2.0/be/deed.nl

Nils Melzer. The Trial of Julian Assange – A Story of Persecution, Verso, London, 2022, 354 pp. ISBN 978 1839 7662 51

Tot zover de recensie, met dank aan Nils Melzer en journalist Lode Vanoost.

Nog een laatste update:

Assange is afgelopen week op 23 maart in Belmarsh Prison getrouwd met Stella Moris, zijn advocate en moeder van twee van zijn nog jonge kinderen.  Aanvankelijk werd het huwelijk geweigerd door het Ministerie, maar na beroep mocht het dan toch. Twee van hun getuigen mochten op het laatste moment niet bij het huwelijk aanwezig zijn. Dat ging om Craig Murray, voormalig ambassadeur voor het VK en journalist Chris Hedges. Ook de bruiloftsfotograaf werd geweigerd en de foto’s die er wel zijn gemaakt mogen niet op social media gepubliceerd worden – het publiek zou anders maar eens sympathie voor Assange kunnen krijgen…

De onmenselijke behandeling van Julian Assange gaat tot op de dag van vandaag door.

29 maart 2022     Wikileaks     reageer

December-acties voor slachtoffers Toeslagenschandaal – Doen jullie ook mee?

Ik heb al eens een boos sprookje geschreven over het Toeslagenschandaal. Helaas is er voor veel getroffen ouders, na jarenlange ellende, nog steeds geen eind in zicht. De compensatie komt maar mondjesmaat of helemaal niet, ze moeten zich weer eindeloos verantwoorden en met bewijsstukken komen. Kortom, het demissionair kabinet Rutte treuzelt maar door en de VVD is godbetert, nog steeds de grootste partij in de peilingen. .

Het is razend makend en schandalig, zoals ook beschreven in het op 17 december 2020 verschenen rapport “Ongekend Onrecht -Toeslagenschandaal“.

Maar goed, het demissionaire kabinet maakt dus geen haast met een oplossing en ondertussen zitten de ouders en hun kinderen nog steeds in de shit.

Er is niet veel wat we kunnen doen, want giften aan bijstandsouders worden door gemeenten onverbiddelijk afgetrokken van uitkeringen, maar er lopen inmiddels wel wat acties voor cadeautjes voor kinderen van de getroffen ouders.

Ik heb er een paar gesteund met een donatie van € 15,– en hoop, dat wie dit leest en die dat kan, ook iets geeft. Elk bedrag is goed.

Het gaat om deze acties:

Actie van Derya

Actie van Willeke en Sharon Ravenna

Zo is de stad

Vanavond zag ik een man met een rugzakje,

voelen aan de achterdeur van een auto, voor ons huis.

Die deur was op slot en hij liep verder.

Ik riep hem niet,

bood hem niet onze auto aan,

of een kamer in ons huis

Ik liet hem gewoon verder gaan.

In de kou en in het donker.

Zo is de stad en zo ben ik nu.

23 november 2021     Persoonlijk     1 reaktie

Verslag dag 1 hoger beroep VS tegen weigering uitlevering Julian Assange #Wikileaks

CIA wilde Julian Assange kidnappen of vermoordenVandaag was de eerste dag van het hoger beroep van de VS tegen de weigering van het VK om Julian Assange van Wikileaks uit te leveren. De VS willen Assange voor 175 jaar opsluiten want blijkbaar worden mensen in de gevangenissen van de VS veel ouder, dan hier. Ergens hoop ik dat er nog iets van rechtsstaten bestaan in het zogenaamde “vrije westen”, maar de praktijk laat anders zien.

Julian mocht van de autoriteiten vandaag zelf niet aanwezig zijn bij zijn proces en kon dus ook niet overleggen met zijn advocaten. Uiteindelijk verscheen hij wel kort via een videolink in de zwaarst bewaakte gevangenis in het VK. Volgens getuigen zag hij er oud, ziek en nog sterker vermagerd uit, dan de vorige keer.

De advocaten van de VS probeerden vandaag vooral, de rechter ervan te overtuigen dat de dokters/psychiaters die oordeelden dat er een groot risico was, dat Assange zelfmoord zou plegen na uitlevering, niet deugden. Het risico daarop is namelijk de reden dat het VK, Assange niet wilde uitleveren.

De reden voor niet-uitlevering zou moeten zijn, dat Assange een journalist, uitgever is, die misdaden openbaarde van de VS, het VK, Nederland en veel multinationals, koninklijke hoogheden en andere zichzelf verrijkende gasten. Maar dat is het niet en daarom gaat het hoger beroep van de VS helaas alleen over zijn psychische gesteldheid.

Morgen gaat de rechtszaak verder en dan zijn de advocaten van Julian aan de beurt. Tussen de eerste uitspraak en dit hoger beroep is  gebleken dat de CIA een plan beraamde om Assange te ontvoeren en/of te vermoorden; ik ben benieuwd of dat nog ingebracht wordt en of dat consequenties heeft.

Wereldwijd hebben burgerrechtenbewegingen en journalistieke organisaties president Biden opgeroepen om vervolging te staken, maar hij toont zich Oost-Indisch doof. Overigens heeft ook de Nederlandse Vereniging van Journalisten #NvJ zich niet uitgesproken.

Ik heb het proces een beetje kunnen volgen via tweets van journalisten van onafhankelijke Engelstalige media; van de Nederlandse media was er geen enkele journalist aanwezig, terwijl het hier m,i. gaat om het belangrijkste proces tegen de persvrijheid van deze eeuw.

Onbegrijpelijk en schandalig!

 

28 oktober 2021     Politiek, Vrij en Open, Wikileaks     reageer

Nederland horror- en sprookjesland – Toeslagenschandaal en Belastingparadijs

Er was eens een land;

Het land heette Nederland.

Veel mensen hadden een huis, een goed betaalde baan en geen problemen.

Bij de parlementsverkiezingen mochten ze 1 x in de 4 jaar stemmen en dan stemden ze op de VVD – de partij Voor Vrijheid en Democratie.

en 2 tot 3 x per jaar, gingen ze op vakantie.

Maar veel andere mensen verdienden niet genoeg om hun rekeningen te betalen, ook niet als ze een voltijdse baan hadden.

Daarom gaf de overheid hen automatisch geld voor de kosten die zij bijvoorbeeld maakten aan kinderopvang en zorgverzekeringen.

Na een jaar of wat, beweerde de overheid ineens dat die mensen dat automatische geld ten onrechte hadden gekregen en bestempelde hen als fraudeurs.

De overheid ging op fraudejacht en vorderde al dat geld terug, niet netto, maar bruto  en wel onmiddellijk!

Veel mensen wisten niet wat hen overkwam, waren zich van geen kwaad bewust en konden het geld niet terug betalen. Ze trokken aan de bel bij de belastingdienst met vragen, maar die was hun dossier kwijt en dat moesten ze dan zelf maar opsturen. Zelfs als ze dat konden en deden, raakte de belastingdienst dat vaak weer kwijt. Dan volgden boetes en incassokosten.

Lang verhaal, kort: Die mensen raakten hun baan kwijt,hun relatie, hun kinderen, hun huis, hun hele leven.

Het was niet zo dat niemand dit zag gebeuren. Sterker nog, bij de top van de Belastingdienst wisten ze al dat minstens 20% van de slachtoffers onterecht werd aangepakt Het beleid was: “bij twijfel afwijzen”. Ambtenaren spraken van “Afpakjesdag”.

Dat ging meer dan 10 jaar zo door, maar er kraaide geen haan naar, behalve wat Tweede Kamer leden van de SP, zoals Renske Leijten en Pieter Omtzigt van het CDA. De mensen die 2 tot 3 x per jaar op vakantie gingen, hoorden er niks over en bleven dus maar VVD stemmen. De mensen die in de shit zaten, geloofden al niet meer in Nederland en stemden überhaupt niet meer, en dus werd de VVD maar groter en groter.

Ondertussen betaalden multinationals in VVD-Nederland amper, tot geen belasting. Voor hen was Nederland een belastingparadijs geworden en dat kostte de Staat miljarden. Miljarden die hadden kunnen worden gebruikt voor sociale woningbouw, gratis studeren, goed onderwijs, goed openbaar vervoer, goede rechtsbescherming  en eventueel een basisinkomen.

Miljarden die hadden kunnen worden gebruikt om de toeslagenouders te compenseren en dat leed een beetje te verzachten. Maar daar kiest de VVD niet voor. In tegendeel, door het VVD-beleid worden de rijken steeds rijker en hoe dat komt:

Karl Marx (1818-1883) heeft deze vraag beantwoord in zijn magnum opus Das Kapital en het postuum verschenen Theorieën van de meerwaarde. De rijken worden steeds rijker omdat ze goederen, bedrijven, copyrights en vastgoed bezitten – en u niet.

Of zoals Sander Heijne en Hendrik Noten in hun recente bestseller Fantoomgroei zeggen:

‘Bedrijfswinsten zijn sinds de jaren tachtig geëxplodeerd, maar werkenden zagen de economische groei nauwelijks terug in hun portemonnee.’ En waarom zien werkenden dat niet terug in hun portemonnee, laat staan dat ze zichzelf terugzien in de Quote 500? Omdat arbeid alleen maar meer en meer wordt belast en de btw alleen maar omhooggaat. Werken voor geld in loondienst is voor de dommen.

Einde Hoofdstuk 1 – Nederland Horror- en Sprookjesland

Bronnen:

Quote Waarom de rijken steeds rijker worden 

Nederland belastingparadijs

Nederland liep 27 miljard aan dividendbelasting mis

 

 

 

 

21 oktober 2021     Bureaucratie, Politiek     reageer

Hoe zit het eigenlijk met de Raad van State, wie zijn die Staatsraden en wat doen die?

Ok, ik had altijd nog wel een redelijk hoge pet op van de Raad van State, maar vandaag zag ik dit halfgare advies:

Citaat:

“Ook de Raad van State vindt dat er grondwettelijke complicaties zijn en dat die te laat en onvoldoende zijn onderkend. Maar de Grondwet is volgens de raad op verschillende manieren te interpreteren. “Daarom is hier onvoldoende grond om te concluderen dat er sprake is van strijd met de Grondwet.”

Slappe hap, maar daarbij wijst hoogleraar Wim Voermans ook op de Kieswet en daar zegt de RvS niks over:

Daarna ging ik eens verder kijken naar onze Raad van State en zag dat er gisteren maar liefst zes nieuwe staatsraden benoemd zijn:

Dat betekent dat er nu 62 Staatsraden zijn ,terwijl dat er volgens Wikipedia maar 50 mogen zijn.

Deze Staatsraden krijgen € 10.743,43 per maand tot hun dood of uittreding (of een zodanig deel als overeenkomt met de vastgestelde omvang van de te verrichten taak  – maar dat is vaag). + allerhande onkosten.

Wat deze Staatsraden daarvoor doen, presteren, of ze hebben gesolliciteerd, hoeveel uur ze ervoor werken – Geen idee.

Maar goed, laten we eens kijken naar een paar van deze Staatsraden:

Ad Melkert is bijvoorbeeld naast Staatsraad ook voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen. Ik heb geprobeerd te vinden wat Melkert daarmee verdient, maar dat is  nog niet gelukt. 

Dan is er Dineke de Groot:

Ik had nog nooit van Dineke de Groot gehoord en klikte haar naam willekeurig aan, maar zij is:

President van de Hoge Raad, sinds 1 november 2020 (salaris €10.501,20 per maand)
Staatsraad in buitengewone dienst in de Afdeling bestuursrechtspraak, sinds 1 november 2020 (salaris €10501,20 per maand)

De Hoge Raad is onze hoogste rechter in civiele zaken, strafzaken en belastingzaken

De RvS is onze hoogste rechter in bestuursrechtszaken.

Dineke zit in allebei en heeft daarnaast ook nog wat nevenfuncties:

Redacteur bij uitgeverij Kluwer;
Lid van de Staatscommissie voor Internationaal Privaatrecht;
Bijzonder hoogleraar rechtspraak en conflictoplossing aan de Vrije Universiteit Amsterdam;
Lid van het bestuur van de Nederlandse Vereniging voor Procesrecht.

Dit zijn er nog maar twee van de bestuurlijke elite van ons land. Erg geruststellend vind ik dit allemaal niet. Past dit in een democratische rechtsstaat?

2 september 2021     Politiek     reageer

« Previous Entries Next Entries »

« Vorige paginaVolgende pagina »

© Kletskous
Creative Commons License
Op dit werk is een Creative Commons Licentie van toepassing.
(Op foto''s en andere non-tekstbestanden zit copyright van de respectievelijke eigenaars)